ప్రతి జీవి ఈ భూమి మీద ఏదో ఒక కర్తవ్యాన్ని నిర్వహించేందుకు వస్తుంది. భగవంతుడు ఆ జీవి ని భూమి మీద ప్రాణి గా సృష్టించే ముందు ఆ జీవి ఏ శరీరం లో ప్రవేశించాలి, ఎలా జీవించాలి, తన పూర్వ కర్మల ఫలాన్ని ఎలా అనుభవించాలి, భూమి మీద ఎటువంటి ఈశ్వర దత్తమైన కార్యాన్ని నెరవేర్చాలి, ఎప్పుడు తిరిగి ఈశ్వరుడి సన్నిధి లోకి చేరుకోవాలి - అన్నీ సంకల్పం చేసి పంపుతాడని నా నమ్మకం.
ప్రతి జీవి కి లోలోపల పరమాత్మ వెలిగించిన జ్ఞాన జ్యోతి తో పాటు, తన ఆలోచన వివేకాలని అనుసరించే స్వేచ్ఛ కూడా ఉంటుంది. ఆ స్వాతంత్ర్యాన్ని జీవుడు సద్వినియోగం చేసుకుంటాడా, తను చెప్పిన మార్గం లోనే నడుస్తున్నాడా అని ఆ సర్వ సాక్షి ఈశ్వరుడు గమనిస్తాడట.
మనిషి జన్మ ఎత్తిన వారు ఎవరు తప్పులు చెయ్యకుండా, పొరపాటు పడకుండా ఉండరు. కాని ఆ నీడ నుంచి బయటకు వచ్చి ఈశ్వరుడు లోపల వెలిగించిన జ్ఞాన జ్యోతి ని గుర్తించి తన మార్గం తను వెతుక్కోగలిగిన జీవుడు ధన్యుడు. ఈ లోపు మనిషి ని - కోపం, ద్వేషం, అసూయ, కామం, లోభం, అవమానం, విశ్రున్ఖలత్వం, అహంకారం, మోహం, న్యూనత - అన్నీకలిపి లో లోన కల కలం సృష్టించి జ్ఞాన జ్యోతి ప్రకాశాన్ని లోలోపల అణచి వేసి, ధర్మ బద్ధం గా జీవించనీకుండా అడుగడుగునా అడ్డు పడుతుంటాయి.
ఇది సర్వం మాయ. దీన్ని తెలుసుకుని లోపల విషయాన్ని గ్రహించి ప్రాపంచిక జీవితాన్ని సాధ్యమయినంత తక్కువ గా వికారాలకు లోనవుతూ - భగవంతుని ప్రార్ధన తో ఆ వికారాలని ఒక్కొక్కటి గా జయిస్తూ - ప్రతి క్షణం లో ఈశ్వర సాన్నిధ్యాన్ని అనుభవించ గల స్థితి పొందిన జీవుడు అత్యంత భాగ్య శాలి.
దారుణమైన అజ్ఞానం లో పడి కొట్టుకు పోతున్న ప్రతి జీవుడిని తండ్రి ఈశ్వరుడు సంస్కరించి తన మార్గం లోకి తనే నడిపించడానికి ఎప్పుడూ తన చేయూత ఇస్తూనే ఉంటాడు. వివేకం తో, భక్తితో ఆ తండ్రి చెయ్యి అందుకున్న జీవుడు ధన్యుడు.
లేకపోతే ఎన్నో తప్పులు చేసి, తెలియక కూడా ఎన్నో పాపాలు మూట కట్టుకుని, అహంకారం లో కొట్టు మిట్టాడుతూ ఉన్న నా లాంటి మనిషి ని - నా సింహాచలం అప్పన్న అక్కున ఎలా చేర్చుకున్నాడు ? అది కేవలం ఆయన దయ మాత్రమే ! నా తండ్రి ఆయనే పిలిపించి దర్శనం ఇస్తారు, తప్పు చేస్తే చిన్న మొట్టి కాయలు వేస్తారు, తన పాదాల దగ్గర మేము తల దాచుకోవాలని ఆయనే పిలిచి ఇల్లు ఇచ్చారు.
ప్రతి క్షణం ఎటు వంటి స్థితి లో ఉన్నా కూడా ఈశ్వర సాన్నిధ్యాన్ని అనుభవించడమే జన్మ లో, జన్మ రాహిత్యం లోను ముఖ్య విషయం. ఎప్పుడూ ఆలోచన లలో ఊగిస లాడే చిన్న కోరిక - ఈ సారి జన్మ అంటూ ఉంటే సింహాచలం కొండ మీద అడవి సంపెంగ చెట్టునై పుట్టాలి. ఒక్క సారి అయినా పువ్వుల్లాగా పూసి - నా తండ్రి వరాహ లక్ష్మీ నరసింహ స్వామి మెడలో అలంకరించ బడాలి.
ప్రతి జీవి కి లోలోపల పరమాత్మ వెలిగించిన జ్ఞాన జ్యోతి తో పాటు, తన ఆలోచన వివేకాలని అనుసరించే స్వేచ్ఛ కూడా ఉంటుంది. ఆ స్వాతంత్ర్యాన్ని జీవుడు సద్వినియోగం చేసుకుంటాడా, తను చెప్పిన మార్గం లోనే నడుస్తున్నాడా అని ఆ సర్వ సాక్షి ఈశ్వరుడు గమనిస్తాడట.
మనిషి జన్మ ఎత్తిన వారు ఎవరు తప్పులు చెయ్యకుండా, పొరపాటు పడకుండా ఉండరు. కాని ఆ నీడ నుంచి బయటకు వచ్చి ఈశ్వరుడు లోపల వెలిగించిన జ్ఞాన జ్యోతి ని గుర్తించి తన మార్గం తను వెతుక్కోగలిగిన జీవుడు ధన్యుడు. ఈ లోపు మనిషి ని - కోపం, ద్వేషం, అసూయ, కామం, లోభం, అవమానం, విశ్రున్ఖలత్వం, అహంకారం, మోహం, న్యూనత - అన్నీకలిపి లో లోన కల కలం సృష్టించి జ్ఞాన జ్యోతి ప్రకాశాన్ని లోలోపల అణచి వేసి, ధర్మ బద్ధం గా జీవించనీకుండా అడుగడుగునా అడ్డు పడుతుంటాయి.
ఇది సర్వం మాయ. దీన్ని తెలుసుకుని లోపల విషయాన్ని గ్రహించి ప్రాపంచిక జీవితాన్ని సాధ్యమయినంత తక్కువ గా వికారాలకు లోనవుతూ - భగవంతుని ప్రార్ధన తో ఆ వికారాలని ఒక్కొక్కటి గా జయిస్తూ - ప్రతి క్షణం లో ఈశ్వర సాన్నిధ్యాన్ని అనుభవించ గల స్థితి పొందిన జీవుడు అత్యంత భాగ్య శాలి.
దారుణమైన అజ్ఞానం లో పడి కొట్టుకు పోతున్న ప్రతి జీవుడిని తండ్రి ఈశ్వరుడు సంస్కరించి తన మార్గం లోకి తనే నడిపించడానికి ఎప్పుడూ తన చేయూత ఇస్తూనే ఉంటాడు. వివేకం తో, భక్తితో ఆ తండ్రి చెయ్యి అందుకున్న జీవుడు ధన్యుడు.
లేకపోతే ఎన్నో తప్పులు చేసి, తెలియక కూడా ఎన్నో పాపాలు మూట కట్టుకుని, అహంకారం లో కొట్టు మిట్టాడుతూ ఉన్న నా లాంటి మనిషి ని - నా సింహాచలం అప్పన్న అక్కున ఎలా చేర్చుకున్నాడు ? అది కేవలం ఆయన దయ మాత్రమే ! నా తండ్రి ఆయనే పిలిపించి దర్శనం ఇస్తారు, తప్పు చేస్తే చిన్న మొట్టి కాయలు వేస్తారు, తన పాదాల దగ్గర మేము తల దాచుకోవాలని ఆయనే పిలిచి ఇల్లు ఇచ్చారు.
ప్రతి క్షణం ఎటు వంటి స్థితి లో ఉన్నా కూడా ఈశ్వర సాన్నిధ్యాన్ని అనుభవించడమే జన్మ లో, జన్మ రాహిత్యం లోను ముఖ్య విషయం. ఎప్పుడూ ఆలోచన లలో ఊగిస లాడే చిన్న కోరిక - ఈ సారి జన్మ అంటూ ఉంటే సింహాచలం కొండ మీద అడవి సంపెంగ చెట్టునై పుట్టాలి. ఒక్క సారి అయినా పువ్వుల్లాగా పూసి - నా తండ్రి వరాహ లక్ష్మీ నరసింహ స్వామి మెడలో అలంకరించ బడాలి.
No comments:
Post a Comment